Waarom zou je je laten coachen? Lees het hier!

 

Praktijkverhalen Compleet traject:

'Wat moet ik toch met de studenten die niet naar school komen, er vervolgens ineens weer zijn en dan met weinig bescheidenheid mijn aandacht opeisen?

Mevrouw, ik snap niks van dat examen, Legt u dat nou eens uit? (Zucht... ik heb dat weken geleden al in een uitgebreide les besproken. Wat nu? Mijn studenten lopen qua studievoortgang zo verschillend, hoe kan ik nu nog differentiëren?

Nu ben ik eigenlijk een docent die heel creatief is in het begeleiden van studenten. Een gesprek met de docentcoach zorgde ervoor dat ik inzag dat ik gebruik kan maken van één van mijn eigen methoden om leerteams te vormen en de studenten nog een keer de kans te geven de gemiste stof tóch in te halen. Fijn op met een fris idee verder te kunnen.'

 

Ik vond het eigenlijk maar zo-zo dat een docentcoach mijn les kwam observeren. Ik ben lekker bezig als docent vind ik zelf. Al ben ik ook nog wel zoekende hoe sommige dingen moeten. Het was uiteindelijk toch wel heel leuk dat zij er was. Het liep er op uit dat ik aan de hand van haar aanwezigheid een praktijkvoorbeeld kon bespreken en er een leuke interactie was met de studenten. De manier waarop zij na de les de positieve kanten van mijn handelen benadrukte gaf een boost. Ik kreeg nog tips en leerpunten maar ik zag die door de manier waarop het ging als inspirerend en een leerplan maken was zo ineens een eitje.'

 

'Ik ging coaching volgen omdat ik geen lol meer had in het lesgeven. Ik werd zo moe van sommige onbeleefde en brutale leerlingen. Ik snap nu pas waarom ik confrontaties met leerlingen of collega's zo moeilijk vond. Ik ben opgegroeid in een gezin waar we geen ruzie mochten maken. Harmonie stond heel hoog in het vaandel. Dat heeft mij het idee gegeven dat meningsverschillen of conflicten eigenlijk fout zijn en je ze koste wat het kost moet voorkomen. Nu lukt het me om verder te kijken dan een conflict of confrontatie, en denk ik na over wat ik en de ander nodig hebben. Het contact met mijn leerlingen verbetert nu. En na verloop van tijd merk ik dat ik veel ontspannener naar het werk kan gaan en er weer plezier in heb. Zonder de vragen en het onderzoek van de coach was ik hier niet achter gekomen en had ik mijn gedrag ook niet echt kunnen veranderen.'

 

'Ik raakte steeds meer gestrest en was eigenlijk alleen nog maar met werken bezig. Het ergste wat ik kon bedenken, is dat mijn leerlingen mij een slechte of vervelende docent zouden vinden omdat ik niet goed orde kan houden of omdat ik een fout zou maken. Daardoor ging ik soms tot laat door met werken en was altijd als eerste aanwezig. Maar ik sliep steeds slechter, piekerde steeds meer. En thuis met de kleintjes werd ook nog het een en ander van mij verwacht... Ik vond het ontzettend spannend om naar een coach te gaan, maar ik leerde daar inzien waarom ik zulke hoge eisen aan mezelf ben gaan stellen. En dat ik dat eigenlijk zelf doe, zonder mezelf te gunnen dat ik eigenlijk een heel goede docent ben. Dat heeft heel veel druk weggehaald.'

 

'Ik ben nog in opleiding, maar heb vaak het bijltje er bij neer willen gooien. Vooral als ik kritiek kreeg op mijn opdrachten. Ik had er dan zoveel werk aan gehad en dan had ik het gevoel soms dat ik werd afgebrand. Daar kon ik gewoon niet tegen. In het gesprek met de docentcoach zag ik in dat ik ten diepste enorm onzeker ben over mezelf. Maar dat ik ook veel bereikt heb en dat heb ik niet bereikt omdat ik niets waard ben, maar omdat ik dingen kán. Ook leerde ik dat kritiek van een docent (ook botte kritiek) niets afdoet aan wie ik eigenlijk ben. Ik leerde te kijken naar wat ik al bereikt heb en ik leerde een techniek aan om te gebruiken tijdens het krijgen van feedback. Het gekke is dat ik sindsdien kritiek niet meer als bot heb ervaren en er veel meer van leer. Ik zie nu écht meer wie ik ben, ook met mijn goede kanten.'

 

'Ik ben heel erg afgeknapt op de houding van leerlingen naar mij toe. Ik voelde me soms zo vernederd en niet gerespecteerd. Ik kon niet begrijpen waarom ze zo deden tegen mij en was er steeds kapot van. Tegenover de coach heb ik bij het schrijven van mijn levensverhaal durven toegeven dat ik vroeger gepest ben en dat eigenlijk die zere plekken van toen nu opnieuw geraakt worden door mijn leerlingen. Het was zo emotioneel. Het was mijn kleine kind wat opnieuw door die pijn ging en mijn reactie was: fel terugbijten. Met hulp van Voice Dialogue ben ik gaan verkennen hoe ik op een andere manier kan gaan kijken en reageren. Dat heeft al heel veel opluchting gegeven, ik weet nu veel beter wat ik kan doen en ra ra, het contact met mijn leerlingen is echt veel beter ook'. 

 

'Doordat ik graag alles goed wil houden tussen mij en collega's, ben ik vaak bezig problemen op te lossen en komen anderen ook vaak hun problemen bij mij neerleggen. Toch ging ik vaak met een rotgevoel naar huis, omdat ik wel probéér de ander zijn eigen problemen te laten oplossen, maar ik dan toch weer helemaal ga meedenken... en vervolgens zat ik er weer middenin.

Gelukkig heb ik tijdens de coaching kennis gemaakt met Geweldloze communicatie. Ik weet nu dat niet alleen andermans behoeften, maar ook mijn eigen behoeften er toe doen en dat ik de ander niet kwets als ik mijn gevoelens uitspreek. En dat kan ik nu dankzij de oefeningen met die methode.'

 

"Ik was eigenlijk altijd druk, met alles. Op school was ik de vlotte docent, die heel ad-rem met de leerlingen omgaat en een leuke sfeer kan maken. Tegelijk improviseerde ik me vaak door mijn lessen heen, want ik was vaak het overzicht een beetje kwijt doordat ik zoveel verschillende groepen heb. De samenwerking in onze vakgroep was ook één van mijn aandachtspunten. Daarnaast hield ik me bezig met het beleid, tenminste ik discussieerde er stevig op los met mijn leidinggevende over onze taakomschrijvingen, het salaris, het strafbeleid m.b.t. de leerlingen enzovoort. Tja, ik realiseer me nu best dat ik overal met gestrekt been in ging en ik weet dat ik iets moest veranderen aan mijn eigen manier van werken. Dat beleid, daar had ik weinig invloed op en ik verspilde er nodeloos veel energie aan. Daarom was ik op een gegeven moment ook wel overspannen en een tijdje ziek gemeld. Het voelde eerst als een afgang om bepaalde macro-discussies los te laten en me te gaan richten op mijn eigen functioneren, maar nu ik een goed overzicht heb gemaakt en lessen op voorhand heb voorbereid, geeft het al heel veel rust. Daarnaast probeer ik eerst na te denken voordat ik me weer ergens in stort. Goed is ook wel eens goed genoeg. Ik legde de lat zo hoog."

 

Praktijkvoorbeelden basistraject:

“Voor mij was het eerste jaar dat ik in het VMBO voor de klas stond, best wel een ramp. Doordat ik nog gewoon moest leren orde bepalen en houden, en ik juist in dat jaar meerdere heel pittige groepen had, zakte de moed me geregeld in de schoenen. Maar ik was niet 'ongeschikt' zoals ik vaak dacht... En als ik niet het volgende jaar met een aantal stevige leerpunten en hele heldere acties begonnen was….want daardoor waren de ordeproblemen zoveel minder dat ik eindelijk echt met de groepen kon wérken. En het was nog gezellig ook. Ik was toen heel blij dat ik die leerpunten en acties meekreeg van de coach."

 

“Bij de Balans kleurentest kwam ik er achter dat ik een heel ordelijk en gestructureerd type ben. Ik herkende zoveel in de beschrijving… ik weet veel en kan veel, en ben eigenlijk overtuigd dat er maar één manier ‘de juiste’ is. Met enige schaamte zag ik in dat ik best wel politieagentje aan het spelen was geweest, in het team en in mijn groepen. En dat ik vooral coaching was gaan volgen omdat ik zoveel ergernis had t.o.v. collega's... Gelukkig liet mijn coach mij inzien dat ik ook heel veel goed deed, vooral vakdidactisch. Dat was een flinke opsteker. En ik heb ook geleerd dat ik kan gaan werken aan meer loslaten en optimisme in de relatie met leerlingen en collega's, waardoor er ook bij mij een stuk ontspanning is ontstaan en ik zelfs leuke reacties krijg van collega's.'

 

“Ik liep er tegenaan dat ik totaal niet overweg kon met mijn vakgroephoofd. Hij is altijd vol ideeën en optimisme en kan eigenlijk totaal niet luisteren en vindt dat ik veel te moeilijk doe over alles. Daardoor kreeg ik het idee dat ik niet flexibel genoeg was en dus onvoldoende functioneerde. Met een rotgevoel ging ik naar school en kwam ik weer thuis. Soms wilde ik wel weglopen uit de school.

Ik leerde in het traject dat ik eigenschappen heb zoals bedachtzaamheid en voorzichtigheid, en dat het voor mij belangrijk is om eerst voldoende informatie te hebben voordat ik aan de slag kan. Voor iemand die zo 'makkelijk' in het leven staat als mijn vakgroephoofd is dat moeilijk in te leven. Ik zie nu ook wel dat hij eigenlijk wat 'allergisch' is voor mijn eigenschappen en ik voor die van hem. En ook dat ik zelf best wel in de vooroordelen naar hem toe was geschoten. Hij kan beter luisteren dan ik dacht, want we hebben inmiddels een gesprek gehad en begrijpen elkaar nu beter. Ik ben nu rustiger, minder onzeker. Ook ik kan een prima docent zijn met mijn eigenschappen. Ik mag gewoon om wat denktijd vragen. En wij kunnen wellicht een manier vinden om beter met elkaar om te gaan.

Misschien ga ik daarom door met een langer traject, want mezelf accepteren zoals ik ben, ruimte vragen, én toch ook wel het werken aan wat meer optimisme en loslaten.. ik ben daarin nog handelingsverlegen en wil de steun van de coach hierbij."